Pireneje, doliny i szczyty

Pireneje - doliny, przełęcze i szczyty.  przejdź do oferty

Dolina Gavarnie położona jest w Pirenejach Centralnych (Wysokich), na terenie francuskiego Parku Narodowego Pirenejów,

nad potokiem Gavarnie. Oddalona jest o ok. 80 km. od Lourdes. W centrum doliny leży wioska Gavarnie, położona na wysokości 1365 m. n.p.m. Wioska jest najczęściej odwiedzaną miejscowością w Pirenejach.

W odległości ok. 4 km od Gavarnie znajduje się Cyrk Gavarnie ( Cirque de Gavarnie ) - najsłynniejsze miejsce w Pirenejach.

Cyrk został wyrzeźbiony przez lodowiec w okresie czwartorzędowej epoki lodowej. W grani Cyrku Gavarnie znajduje się najsłynniejsza przełęcz w Pirenejach-Wrota Rolanda (Brèche de Roland). Granią cyrku przebiega granica francusko -hiszpańska.

Po stronie hiszpańskiej znajduje się hiszpański Park Narodowy Ordesa i Monte Perdido.

Rejon Cyrku Gavarnie oraz Park Narodowy Ordesa i Monte Perdido tworzą, liczący 30 634 ha obszar wpisany na listę UNESCO - "Pireneje - Mont Perdu, Cyrki i Kaniony"

Cyrk Gavarnie to ogromny, skalny amfiteatr, którego szczyty wznoszą się na wysokość ponad 3000 m. n.p.m: Astazou ( 3071 m

i 3012 m), Pic du Marboré ( 3248 m) Pics de la Cascade (3161m), Tour du Marboré (3009 m), Casque du Marboré ( 3006 m),

Taillon (3144 m) i Pics des Gabiétours. Szczyty te opadają stromymi ścianami, liczącymi do 1700 m wysokości względnej.

Ich ściany tworzą system urwisk - trzy piętra przedzielone tarasami pokrytymi piargiem, resztkami śniegu i lodem. W obrębie cyrku zachowały się małe, wiszące lodowczyki, których łączna powierzchnia wynosi ok. 100 ha ( np Glacier de la Brèche).

Ściany Cyrku Gavarnie ( Cirque de Gavarnie ) są pofałdowane w charakterystyczny sposób - powstały w wyniku procesów fałdowych. Po stromych ścianach skalnego amfiteatru spływają wodospady. Największy z nich tzw. La Grande Cascade ( Wielka Kaskada)

opada z wysokości 423 metrów i uważany jest za najwyższy w Europie Grande Cascade oraz inne wodospady, tworzą zimą niezwykłe, lodowe ściany - miejsce zimowej wspinaczki wielu śmiałków. Zimą jest to jednak teren ogromnego zagrożenia lawinowego.

Z Gavarnie do Cyrku Gavarnie trafić jest bardzo prosto. Skalne ściany tworzące cyrk, widoczne są z daleka, a z centrum wioski tłum turystów ciągnie zazwyczaj w jednym kierunku - do oddalonego o 4 km skalnego amfiteatru. Dla kogo ta odległość jest zbyt męcząca, wynajmuje konia lub muła. Niektórzy swoją wędrówkę kończą na początku cyrku, na tarasie znajdującego się tutaj schroniska.

Stąd przy lampce francuskiego wina podziwiają niezwykły krajobraz. Większość jednak podąża pod Grande Cascade, robi zdjęcia

i wraca, aby dalej kontynuować wycieczkę.

W pobliżu schroniska l Hotellerie du Cirque jest węzeł szlaków turystycznych: szlak do wodospadu Grande Cascade, szlak na Wrota Rolanda, szlak do schroniska na Plateau de Bellevue i Rif. Des Espugettes a dalej na przełęcz Hourquette d'Alans.

Z przełęczy otwiera się widok na drugi cyrk - Cyrk Estaubé (Cirque d Estaubé).

Wspomniana wyżej miejscowość Gavarnie, leżąca poniżej Cyrku Gavarnie, jest jednym z najważniejszych centrów turystyki

w Pirenejach. Tutaj, w 1864 r utworzona Sociaté Ramond. Jest to najstarsza francuska organizacja górska.

Na miejscowym cmentarzu, wokół XI - wiecznego kościoła, spoczywają słynni przewodnicy, pionierzy pireneizmu

i zdobywcy skalnych ścian Pirenejów.

Brèche de Roland ( 2807 m n.p.m.)

Przełęcz Wrota Rolanda to ogromna szczerba o szerokości ok. 40 m., położona w grani Cyrku Gavarnie ( Cirque de Gavarnie ).

Jej ograniczenia tworzą skalne skrzydła - turnie o wysokości ponad 100 m. Z przełęczą Brèche de Roland związana jest legenda

o średniowiecznym rycerzu Rolandzie, siostrzeńcu króla Karola Wielkiego ( w literaturze "Pieśń o Rolandzie" ).

Rycerz ten, wraz ze swoją drużyną, z powodu zdrady swojego ojczyma Ganelona, został zapędzony przez Saracenów w skalną pułapkę. Nie chcąc, aby jego słynny miecz Durendal dostał się w ręce niewiernych, próbował go złamać uderzając o skałę.

Wtedy to miecz rozłamał skalną ścianę tworząc szczerbę, przez którą Roland wraz z towarzyszami mógł uciec, ratując życie.

Prawda jest jednak inna - odcinek grani w tym miejscu zawalił się z powodu erozji, tworząc szeroką przełęcz. Pod przełęczą,

od strony Cyrku Gavarnie leży mały lodowiec Gracier de Brèche, który trzeba pokonać wchodząc na Wrota Rolanda od schroniska Refuge de la Brèche.

Przełęcz jest niezwykle ciekawym miejscem ze względu na kontrast krajobrazów: po stronie północnej widzimy wspaniałe góry

z różnorodną roślinnością i resztkami śniegu w górnych partiach, tymczasem strona południowa przedstawia krajobraz

niemal że pustynny, zerodowane wierzchołki gór, pokryte piargiem i gołymi skałami. Szczerba ograniczona jest skalnymi turniami:

od zachodu jest to Pic Bazillac ( 2972 m n.p.m.) - skrzydła wrót są miejscem dróg wspinaczkowych.

Z Wrót Rolanda prowadzi łatwy szlak na La Taillon ( 3144 m n.p.m.), który jest uważany za najłatwiejszy trzytysięcznik

w Pirenejach.

Cyrk Tromouse to jeden z dwóch wielkich, skalnych amfiteatrów ( drugi to Cyrk d'Estaube), położonych na na pn- wsch. od Cyrku Gavarnie, a jednocześnie, pod względem zajmowanej powierzchni, największy z czterech cyrków w rejonie Gavarnie i największy

w całych Pirenejach. Rozpiętość pomiędzy przeciwległymi krawędziami wynosi ok. 10 km. Położony jest powyżej miejscowości Gèdre i osady Héas ( dolina Vallée de Héas ), gdzie dociera się wąską, asfaltową drogą - kursuje tu prywatny autobus, ale rzadko.

Obszar cyrku jest odludny i dziki a krajobraz urozmaicają liczne małe stawy i jeziora polodowcowe. Najwyższym szczytem w grani cyrku jest Pic de Troumouse ( 3085 m n.p.m.). Szczyt ten został po raz pierwszy zdobyty przez grupę osób,

dokonujących pomiarów w 1825 r. Za granią Cyrku Troumouse położony jest ostatni z cyrków - Cyrk Barroude i piękne jezioro

Lac de Borroude. Droga do tego cyrku prowadzi z Héas przez przłęcz Hourquette d'Héas.

Nad wejście do Cyrku Troumouse góruje ogromna figura Matki Boskiej z Lourdes. Figura została postawiona jako prośba

o ochronę pasterzy i wędrowców przed piorunami -  burza w tym wysoko położonym i odkrytym terenie jest szczególnie złowroga

i niebezpieczna.

Vignemale ( 3298 m n.p.m.) to najwyższy szczyt w głównej grani Pirenejów.

Położony w Pirenejach Centralnych, na granicy Francji i Hiszpanii. Od strony francuskiej zamyka długą dolinę Gaube.

Od strony hiszpańskiej pod Vignemale podchodzi dolina Valle del Ara. Masyw Vignemale zbudowany jest z wapieni i łupków.

W jego grani wznosi się kilka wierzchołków, wśród nich Pointe Chaussenque (3204 m n.p.m.) który jest najwyższym szczytem

Pirenejów, położonym całkowicie w granicach Francji. Ściany Vignemale osiągają 800 m wysokości. Vignemale otaczają lodowce,

w tym lodowiec Glacier d Ossoue, najdłuższy lodowiec w Pirenejsch (1 km długości) i jednocześnie najbardziej okazały

oraz Glacier des Oulettes i Glacier du Petit Vignemale. Wszystkie znajdują się po stronie francuskiej Pirenejów.

Pierwsze, oficjalne wejście miało miejsce w 07.08.1838 r. Wówczas to przewodnik z Gèdre k. Gavarnie Henri Cazaux

oraz przewodnik Jean-Pierre Charles wprowadzili na szczyt Ann Lister de Shibden-Hall i Ann Walker. Najprawdopodobniej Hanri Cazaux był na szczycie już wcześniej i znał drogę, którą prowadził.

Z masywem Vignemal związana jest postać słynnego pioniera pireneizmu i jednocześnie wielkiego romantyka, hrabiego z Gèdre nazwiskiem Henri Patric Marie Russell-Killough, który wziął ten teren w 99 letnią dzierżawę od gminy w roku 1881.

Henri Russell był podróznikiem, miłośnikiem gór i zdobywcą wielu szczytów. Do niego należy m.in. pierwsze zimowe wejście na Vignemale w1869 r, a w sumie na szczyt wchodził aż 33 razy. W ścianach Masywu Vignemale kazał wyrąbać aż 7 jaskiń. Przebywał w nich, a nawet zapraszał tam gości, urządzał spotkania, a nawet msze św. W jednej z tych jaskiń spędził aż 17 dni "w mistycznym odosobnieniu". Jego przygody z Vignemale zostały opisane w książce Rosemary Bailey "Człowiek, który poślubił Górę".

Vallée du Marcadau

Wędrówkę długą i piękną doliną Vallée du Marcadau rozpoczynamy najczęściej przy Pont d'Espagne. Dolina cignie się pomiędzy szczytami dwóch potężnych masywów: Vignemale i Balaïtous. Granią zamykającą dolinę biegnie granica francusko - hiszpańska.

Marcadau słynie z licznych potoków, tworzących malownicze kaskady, wielu polodowcowych jezior, w których żyją pstrągi oraz niezwykłych, ogromnych sosen, porastających zbocza aż do wysokości ponad 2000m n.p.m.

W górnej części doliny znajduje się schronisko Refuge Wallon.

Od wieków dolina Vallée du Marcadau była miejscem wypasu owiec - dla pasterzy po stronie francuskiej do końca lipca, od sierpnia dla pasterzy ze strony hiszpańskiej, którzy przepędzali bydło przez łatwo dostępną przełęcz Col d'Aratolle.

Rozległa polana w górnej części doliny była również miejscem osobliwych "targów na powietrzu" - stąd jej nazwa: Marcadau znaczy miejsc targowe. Gospodarze w obu stron doliny mogli tutaj między sobą wymieniać swoje towary.

W Pirenejach znajduje się ponad 2500 jezior polodowcowych. Jest to największe w całej Europie zagęszczenie jezior polodowcowych w jednym łańcuchu górskim. Opuszczając dno doliny Vallee de Marcadau, podnosimy się na w górę,

ku połyskującym w słońcu stawom.

Rezerwat przyrody Néouvielle stanowi fragment francuskiego Parku Narodowego Pirenejów i leży całkowicie na terenie Francji. Nazwa pochodzi od słów néou ville ( wyrażnie gwarowe: stare śniegi ). Został utworzony w 1935 r., a po utworzeniu Parku Narodowego Pirenejów, został włączony w jego granice. Leżący w rezervacie Reserve Naturelle de Néouville

szczyt Turon de Néouvielle został zdobyty w 1787 r. przez dwóch geografów ( Vidal i Reboul ) jaki pierwszy z trzytysięczników

w Pirenejach. Rezerwat Néouvielle to rozległy, granitowy obszar, usiany wieloma stawami i jeziorami, wśród których największą sławą cieszy się Lac d'Amur - jezioro miłości. Niektóre z tych jezior zostały zamknięte zaporami. Na obszarze rezerwatu  Reserve Naturelle de Néouvielle występuje wiele chronionych roślin, wiele endemitów świata roślin i zwierząt. Najbardziej cenne są stanowiska kosodrzewiny drzewiastej (sosny hakowatej).

Pico de Aneto

Pico de Aneto wznosi się w Pirenejach Centralnych, w ich bocznej grani, w granitowym masywie Maladeta - Aneto, całkowicie po stronie hiszpańskiej. Pico de Aneto to najwyższy szczyt Pirenejów (3404 m n.p.m.). Nazwa Aneto pochodzi od nazwy wioski , która jest położona u podnóża góry, w dolinie Salenques.

Nazwa Maladeta wywodzi się od słów mala eta - (wyrażenie gwarowe "najwyższa") lub, jak chce legenda, maldita czyli przeklęta.

W obrębie grani leżą cztery lodowce, z których dwa, Glacier del Aneto i Glacier del Maladeta należą do największych w Pirenejach.

Pierwszego wejścia dokonali Platon de Tchihatchew i Albert de Franqueville z przewodnikami w dniu 20.07.1842 r.

Na szczyt wprowadzili ich Jean Sors, Pierre Sanio. Towarzyszyło im również dwóch myśliwych: Bernard Arrazau i Pierre Redonnet.

Benasque

Benasque to największe i najważniejsze miasteczko w górnej części doliny Rio Esera. Pełni rolę bazy wypadowej w rejon Aneto, Posets i Maladeta. Stare, pełne ciekawych zakamarków uliczki, zachęcają do spacerów.

Wieczorem Benasque tętni życiem bogatym we wrażenia tych, którym udało się wejść na najwyższy szczyt Pirenejów.

Park  Posets - Maladeta, oprócz spektakularnego wejścia na Pico de Aneto, oferuje wiele szlaków turystycznych, pozwalających poznać przyrodę tego zakątka gór.   przejdź do oferty