Góry Kantabryjskie

Góry Kantabryjskie - Półwysep Iberyjski   wróć do oferty

Góry Kantabryjskie leżą w północnej Hiszpanii, na obszarze kilku regionów, takich jak: Galicja, Asturia, Kantabria, Kastylia i León oraz Kraj Basków. Położone są równoleżnikowo. Ciągną się na długości ok. 480 km, wzdłuż wybrzeża Atlantyku (Morze Kantabryjskie

i Zatoka Biskajska). Często w obszar Gór Kantabryjskich włącza się Góry Biskajskie - wtedy całe pasmo liczy sobie ok. 650 km. długości.

Góry Kantabryjskie w niektórych miejscach oddalone są od morza o zaledwie 25-40 km. Charakteryzują się dużymi przewyższeniami, sięgającymi ponad 2000 m. Zbudowane są głównie ze skał osadowych oraz zmetamorfizowanych skał paleozoicznych. Występują tutaj wapienie, margle, marmury, łupków ilaste, kwarcyty. Skały te łatwo ulegają czynnikom atmosferycznym, skała poddaje się działaniu wody i powietrza, co spowodowało powstanie wielu przepięknych kanionów,

niezwykłych form skalnych oraz jaskiń. Góry bogate są w złoża mineralne: rudy żelaza, węgiel kamienny, rudy cynku i innych metali. Złoża te są eksploatowane do dzisiaj. W całym paśmie wyodrębniamy wiele grup i masywów, przedzielonych głębokimi dolinami rzek, które od północy uchodzą do Morza Kantabryjskiego a od południa do rzek Duero i Ebro.

W centralnej części pasma leży najwyższa i najbardziej znana grupa górska, Picos de Europa oraz najwyższy szczyt

Gór Kantabryjskich Torre de Cerredo (2648 m n.p.m.).

Picos de Europa stanowi największy masyw skał wapiennych w Europie Zachodniej. Leży nz terenie trzech regionów:

Asturia, Kantábria i León. Ta część Gór Kantabryjskich została objęta ochroną w 1995 r. Utworzono tutaj park narodowy

o powierzchni 65 000 ha. Jest to największy park narodowy Hiszpanii.  Picos de Europa tworzą trzy wyraźne masywy górskie.

Masyw wschodni, zwany Ándara, charakteryzuje się bogactwem lasów, łąk i jezior. Szczyty tej części są niższe od pozostałych, mało wybitne, a zbocza gór raczej łagodne.

Masyw centralny, położony pomiędzy dolinami rzek Duje i Cares, tworzą największe szczyty w całych Górach Kantabryjskich.

W tej części wznosi się Torre de Cerredo (2648 m n.p.m.) - najwyższy szczyt łańcucha, oraz Naranjo de Cerrado (2519 m n.p.m.) - symbol parku Picos de Europa, najbardziej znany szczyt tych gór i najczęściej odwiedzany przez hiszpańskich wspinaczy, zwany również Urriello. Masyw zachodni, Cornión, jest to obszar najwcześniej objęty ochroną przyrody. Już w 1918 r.

Powstał tutaj pierwszy Park Narodowy Montaňa de Covadonga. Jedną z jego największych atrakcji jest kanion rzeki Cares

oraz Bazylika de Covadonga, postawiona w miejscu, które uważa się za miejsce narodzin narodu hiszpańskiego.

Krajobraz gór Picos de Europa został ukształtowany w okresie ostatniej epoki lodowej.

Wysoko w górach ustepujące lodowce uformowały cyrki i moreny, a spływająca woda wyrzeźbiła galerie, przepaście, rozpadliny

i jaskinie. Lasy parku narodowego oraz całych Gór Kantabryjskich dają schronienie wielu rzadkim gatunkom zwierząt i roślin.

Na obszarze Picos de Europa żyją wilki, kantabryjski niedźwiedź brunatny, kozice kantabryjskie, wydry, żenety długoogoniaste,

wiele gatunków ptaków i ryb. W małych, rozrzuconych pomiędzy górami wioskach, można oglądać tradycyjne, wiejskie zagrody,

od stuleci budowane podobnie, z kamienia kruszonego przez lodowce.